Boz küçələrin üstündə bir yerdə yorğun bir mələk dayanır.

O, qanadını çırpır, buludları dağıdır, insanların çiyninə toxunur - və hamısı hədər yerə.

Biz öz möcüzələrimizi ötüb qaçırıq.

Şəhərin boz marşrutları

Şəhər zəngli saatı ilə yaşayır: metro, ofis, tıxaclar, supermarketlər, avtobusun şüşələrindəki yorğun üzlər.

Bu hekayədəki adam milyonlardan biridir. Səhər günəşini görmür, müdirindən qorxur, yorğunluqdan gözlərini qıyır.

Qoruyucu mələk ona çatmağa çalışır: televizoru sındırır, interneti söndürür, həmin qızla təsadüfi görüş göndərir, lakin adam öz tanış marşrutlarında əsir qalmaqdadır.

Küləyin nəfəsindəki şans

Tale tez-tez qışqırmaq əvəzinə pıçıldayır:

buludların arasından isti bir şüada,

avtobus dayanacağında yasəmən qoxusunda,

kassada yad birinin təbəssümündə.

Ancaq bu pıçıltını eşitmək üçün sürəti azaltmaq lazımdır - heç olmasa bir anlıq evlərin üstündəki səmanı görməyə, ayağınızın altında torpağı hiss etməyə, öz nəfəsinizi xatırlamağa icazə verin.

İşarələrlə dolu dünya

Təbiət tələsmir - ağac illərlə böyüyür, su səbirlə oyuq açır, arılar çiçəyə yol tapır.

Ancaq insanlar tələskənliyə qapılır və sonra taleyi "daha yüksək səslə döymək" məcburiyyətində qalır - xəstəlik, itki, böhranla.

Bu hekayə bir öyüd-nəsihətdir: mələyi ölçü götürməyə vadar etməyin.

Oyanış üçün kiçik addımlar

İşə gedərkən ekrana yox, səmaya baxın.

Küləyi və yağışın qoxusunu dinləyin, duyun.

Təsadüfi gülümsəmələrə və baxışlara diqqət yetirin.

Qadcetsiz günlər keçirin.

Daha tez-tez çaya, parka, meşəyə gedin - orada özünü eşitmək daha asandır.

Epiloq

"Allahın sizə verdiyi bütün imkanları görməyi və istifadə etməyi öyrənin və o zaman mələyiniz həddindən artıq tədbirlərə əl atmaq məcburiyyətində qalmayacaq."

Biz bütün dünyanı idarə etmirik, lakin onun incə işarələrini tanımağı öyrənə bilərik - nə qədər ki mehribandılar...

QAZİLER.AZ