Adətən xəyanətkar qadın haqqında deyirlər ki, o, “ərinə buynuz taxır”.

Xəyanət məcazi mənada “boynuz taxmaq” ifadəsi altında gizlənə bilər. Təbii ki, xəyanəti  həm kişilər, həm də qadınlar edə bilir. Bununla belə, maraqlıdır ki, "boynuzlu" sözü əvvəlcədən yalnız kişilərə aid olub. Və bu təsadüfi deyil, çünki bu ifadənin mənşəyinin bir neçə versiyası var.

Onlardan birinə görə, ifadə Qədim Yunanıstanda yaranıb. Burada arvadlar ərlərini müharibəyə yola salarkən onların başına ənənəvi buynuzlu dəbilqə taxırdılar. Kişilər bəzən bir neçə il müddətinə ayrılır və “yoxa çıxırdılar”. Bu müddət ərzində onların arvadları taleyini başqa insanla bağlaya bilirdi.

İkinci versiya Apollonun Aktaeon adlı nəvəsi haqqında dramatik əfsanəyə istinad edir. O, özünü əla ovçu kimi göstərmişdi, lakin bir gün meşədə çimən sehrli pərilərə rast gəlir və gözlərini onlardan çəkə bilmir. Qəzəbli Artemida ( yunan mifologiyasında ay, ov və vəhşi təbiət ilahəsi, Zevsin Letodan olan qızı, Apollonun bacısı, heyvanların, bitkilərin və uşaqların himayəçisi) onu marala çevirir və gənci məhz öz öz itləri tutur.

Başqa bir hekayə 1420-ci illərdə Alman ordusunda mövcud olan nizamdan bəhs edir. O zaman hərbi xidmətdə olanlara arvadları ilə birlikdə qoşunlarda olmaq rəsmən qadağan edilmişdi. Bunun əsgərlərin qalan hissəsinə mane olduğu güman edilirdi. Əgər qanunu pozan olurdusa, onu utanc rəmzi kimi ağır buynuzlar taxmağa məcbur edirdilər.

Və nəhayət, son versiya Bizans imperatoru I Andronikos Komnenosun həyatına əsaslanır. O, özünü çox diqqətsiz aparır, arvadını daim başqa qadınlarla aldadırdı. Üstəlik, onun macəraları heç kimə sirr qalmırdı.

Hökmdar aldadılmış ərlərə torpaqlar və ov yerləri verirdi: belə yerlərin darvazaları həmişə xəyanət simvoluna çevrilən maral buynuzları ilə bəzədilirdi.

Andronikos I Komnenos — Bizans imperatoru, Komnenos sülaləsinin Konstantinopol taxtındakı sonuncu nümayəndəsi. XI əsrdə yaşayıb.

QAZİLER.AZ